Stichting Hongarije is opgericht om mensen uit de voormalige communistische landen te helpen hun weg te vinden in de veranderde situatie. Dit, met name in hun eigen omgeving. In de praktijk betekent dit dat naast de directe materiële hulp de Stichting altijd een positieve levensvisie heeft uitgestraald en met kennis en middelen de mensen heeft geholpen om  hun eigen plannen te realiseren.

De in de voormalige Oostbloklanden opgedane ervaring bracht ons op het idee om ook iets  in Cuba te beginnen.

Door het communistische verleden zijn er nog steeds veel contacten tussen Cuba en Hongarije. Vele Cubanen studeren in Hongarije, Waar St. H. veel contacten heeft met studenten uit de hele wereld waarvan dus enkele vanuit Cuba.

Door de goede kennis van Spaans en Italiaans, gaat het communiceren met Cuba heel makkelijk. In juni 2008 hebben we een eerste verkennende reis gehad in Cuba. Hieruit zijn een aantal contacten ontstaan, o.a. met een groep vissers uit Puerto Esperanza. Nog belangrijker is het contact met een internationale groep uit Cuba, waarmee sindsdien regelmatig e-mail contact wordt onderhouden. Wegens de creditcrisis moesten we de geplande en door RoldoRent gefinancierde reis in mei 2009 naar oktober van dit jaar verzetten.

De stand van zaken CUBA-PROJECT: Het eerste obstakel is met succes overwonnen, we hebben een betrouwbare contactgroep gevonden, die niet alleen zelf geholpen wil worden maar open staat voor het doorgeven van ideeën en financieringen aan andere groepen Cubanen.

Onze mensen in Cuba zijn op dit moment aan het inventariseren, welke ideeën  daar leven en zodra we daar zijn zullen we een of meer hiervan uitzoeken en hopelijk nog in 2009 te beginnen te realiseren. Eerst zullen we een definitief projectplan samenstellen, dit toetsen met de COS en vervolgens financierders zoeken in Nederland. We hebben goede vooruitzichten, iedereen is enthousiast over deze aanpak en er zijn vrijwel geen andere NGO’s in Cuba actief. FOTO’s De armoede is daar zo schrijnend, dat het ons voorstellingsvermogen te boven gaat.De schappen in de winkels zijn leeg, het verplichte eenheidsloon is    € 15,- per maand, waarvan geen mens kan leven.

Daarnaast is het land prachtig, de mensen zijn enthousiast, klagen weinig, maar ze hebben veel te lijden onder het centrale gezag.